مقدمه این مطالعه بررسی می‌کند که چگونه باور ما به توانایی‌مان در تأثیرگذاری بر محیط اطراف، که به عنوان کنترل ادراک‌شده شناخته می‌شود، شکل می‌گیرد و چگونه بر تصمیم‌گیری‌های ما تأثیر می‌گذارد. به طور خاص، به دو بخش از کنترل ادراک‌شده توجه می‌کند: خودکارآمدی (اعتماد به نفس در انجام یک وظیفه) و کارآمدی پاسخ (اعتماد به اینکه وظیفه به نتیجه مطلوب منجر خواهد شد). محققان می‌خواستند بفهمند که این باورها چگونه در مغز نمایان می‌شوند و چگونه با هم ترکیب می‌شوند تا تصمیم‌گیری را هدایت کنند. به عنوان مثال، هنگامی که محل واکسیناسیون COVID-19 انتخاب می‌شود، افراد توانایی خود در رزرو وقت (خودکارآمدی) و اینکه آیا واکسن آنها را محافظت خواهد کرد (کارآمدی پاسخ) را در نظر می‌گیرند. روش اجرا شرکت‌کنندگان در این مطالعه در حالی که تحت اسکن مغزی بودند، بازی‌هایی انجام دادند تا ببینند چگونه خودکارآمدی و کارآمدی پاسخ بر تصمیم‌گیری‌های آنها تأثیر می‌گذارد. بازی‌ها شامل هدف‌گیری (خودکارآمدی) و کسب پاداش بر اساس کارت‌های کشیده‌شده (کارآمدی پاسخ) بودند. آنها باید اعتماد به موفقیت خود را ارزیابی کرده، تصمیم می‌گرفتند که بازی کنند یا نه و بین گزینه‌های مختلف بازی انتخاب می‌کردند. مطالعه از طراحی ۳x۳ استفاده کرد، یعنی سطوح مختلفی از خودکارآمدی و کارآمدی پاسخ آزمایش شدند. یکی

مقدمه این مطالعه بررسی می‌کند که چرا افراد در مواجهه با تعارضات یا در گروه می‌مانند و می‌جنگند یا گروه را ترک می‌کنند. وقتی یک گروه مورد حمله قرار می‌گیرد، اعضا با یک دوراهی مواجه می‌شوند: آیا باید بمانند و از گروه دفاع کنند و خطر آسیب شخصی را بپذیرند، یا برای حفظ خود گروه را ترک کنند؟ ترک گروه یک انتخاب رایج است، اما دلایل پشت تصمیم ماندن یا فرار به خوبی درک نشده است. محققان قصد داشتند تا با استفاده از بازی‌هایی که وضعیت‌های تعارض را شبیه‌سازی می‌کنند، این تصمیمات را بهتر درک کنند. آن‌ها می‌خواستند بدانند آیا مردم وقتی هزینه کمتری برای ترک پرداخت می‌کنند، بیشتر احتمال دارد که ترک کنند و آیا افرادی با ترجیحات اجتماعی (نگرانی برای دیگران) بیشتر احتمال دارد که بمانند و بجنگند. روش اجرا محققان سه آزمایش با ۶۰۲ شرکت‌کننده انجام دادند. این آزمایش‌ها از یک بازی ویژه به نام مسابقه مهاجم-مدافع بین‌گروهی با گزینه خروج (Intergroup Attacker-Defender Contest with an Exit option – IADC-E) استفاده کردند. در این بازی، شرکت‌کنندگان می‌توانستند یا در گروه بمانند و از آن دفاع کنند یا برای اجتناب از تعارض آن را ترک کنند. مطالعه بررسی کرد که چگونه عوامل مختلفی مانند هزینه ترک و ترجیحات

مقدمه با گسترش استفاده از هوش مصنوعی (AI) در حوزه‌هایی مانند پزشکی، مالی و حقوق، همکاری انسان با هوش مصنوعی رایج‌تر شده است. این مطالعه به دنبال درک این موضوع بود که چه زمانی ترکیب انسان و هوش مصنوعی از کارکرد مستقل هر یک بهتر است. محققان ۱۰۶ مطالعه از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳ را بررسی و تحلیل کردند تا ببینند تیم‌های انسان-هوش مصنوعی چگونه در مقایسه با انسان‌ها یا هوش مصنوعی به تنهایی عمل می‌کنند. هدف آنها این بود که بدانند آیا این ترکیب‌ها در تصمیم‌گیری یا ایجاد محتوا عملکرد بهتری دارند یا خیر. روش اجرا محققان مطالعاتی را بررسی کردند که شامل آزمایش‌هایی با حضور انسان، هوش مصنوعی و تیم‌های انسان-هوش مصنوعی بود. آنها عملکرد هر گروه را مقایسه کردند و به دنبال هم‌افزایی (جایی که تیم بهتر از انسان یا هوش مصنوعی به تنهایی عمل کند) و تقویت (جایی که تیم بهتر از انسان به تنهایی عمل کند) بودند. چالش‌هایی که در این مطالعه وجود داشت شامل احتمالات تعصب در مطالعات منتشر شده و تفاوت‌هایی در طراحی هر مطالعه بود. همچنین اشاره کردند که یافته‌های آنها ممکن است به همه سناریوهای واقعی قابل تعمیم نباشد زیرا آزمایش‌ها در محیط‌های کنترل شده انجام شده بود. نتایج و بحث

مقدمه این مطالعه به بررسی چگونگی تأثیر تجارب بدرفتاری با کودکان (مانند سوءاستفاده یا غفلت) بر سلامت جسمی و روانی فرد در آینده می‌پردازد. محققان به دنبال درک عوامل مختلف (تعیین‌کننده‌های زیستی‌روانی‌اجتماعی) بودند که به این نتایج سلامت طولانی‌مدت کمک می‌کنند. در اصل، آن‌ها می‌خواستند بدانند چگونه ترکیبی از عوامل زیستی، روانی و اجتماعی می‌تواند بر کسی که در کودکی بدرفتاری را تجربه کرده، تأثیر بگذارد و این موضوع برای پیشگیری از این نتایج منفی چه معنایی دارد. روش اجرا محققان به بررسی مطالعات و داده‌های قبلی پرداختند تا الگوها و عواملی که با بدرفتاری با کودکان و اثرات آن بر سلامت مرتبط هستند را شناسایی کنند. آن‌ها طیف گسترده‌ای از تأثیرات، از جمله ژنتیک، عوامل روان‌شناختی شخصی و محیط‌های اجتماعی را در نظر گرفتند. با این حال، این مطالعه دارای محدودیت‌هایی است. به عنوان مثال، به شدت به تحقیقات موجود متکی است که ممکن است همه جنبه‌های مسئله را پوشش ندهد. همچنین، پیچیدگی رفتار و سلامت انسان، تعیین دقیق علل و اثرات را دشوار می‌کند و محققان اذعان دارند که تجربیات فردی می‌توانند به شدت متفاوت باشند. نتایج و بحث مطالعه نشان داد که بدرفتاری با کودکان به مجموعه‌ای از مشکلات سلامت طولانی‌مدت مرتبط است، از جمله اختلالات روانی

مقدمه این مطالعه به بررسی تأثیر ظاهر صورت افراد بر میزان اعتماد دیگران نسبت به آنها پرداخته است. اعتماد عمومی به معنای سطح اعتمادی است که افراد به طور کلی نسبت به غریبه‌ها دارند و نه فقط به کسانی که می‌شناسند. محققان در این پژوهش به دنبال این بودند که آیا ویژگی‌های خاصی در صورت افراد وجود دارد که آنها را قابل اعتمادتر جلوه دهد و این ویژگی‌ها چگونه بر اعتماد عمومی مردم به غریبه‌ها تأثیر می‌گذارد. روش اجرا این مطالعه شامل گروهی از داوطلبان بود. به این داوطلبان تصاویر مختلفی از چهره‌های افراد نشان داده شد و از آنها خواسته شد که میزان قابل اعتماد بودن هر چهره را ارزیابی کنند. سپس محققان این ارزیابی‌ها را تحلیل کردند تا ببینند آیا ویژگی‌های مشترکی وجود دارد که چهره‌ها را قابل اعتمادتر جلوه دهد. این پژوهش ممکن است شامل تعداد محدودی از شرکت‌کنندگان باشد که می‌تواند بر عمومی‌سازی نتایج تأثیر بگذارد. همچنین، اگر همه شرکت‌کنندگان از یک پیشینه فرهنگی مشابه باشند، ممکن است پژوهش با تعصب فرهنگی مواجه شود، زیرا ادراکات از اعتماد به افراد می‌تواند در فرهنگ‌های مختلف متفاوت باشد. علاوه بر این، این مطالعه از تصاویر ثابت استفاده کرده است که نمی‌توانند طیف کامل حالات چهره و رفتارهایی که

مقدمه چرا این مطالعه انجام شد؟ محققان می‌خواستند بفهمند چرا مردم اطلاعات نادرست (اطلاعات غلط یا گمراه‌کننده) را به صورت آنلاین باور می‌کنند و به اشتراک می‌گذارند. آن‌ها به ویژه علاقه‌مند بودند بدانند که چگونه تمایل مردم به دقت و انگیزه‌های اجتماعی‌شان (مثل تمایل به هماهنگی با گروه) بر قضاوت‌هایشان درباره اطلاعات تأثیر می‌گذارد. هدف اصلی این بود که ببینند چقدر انگیزه‌های دقت (درست کردن حقایق) و انگیزه‌های اجتماعی (مثل کسب تأیید یا اجتناب از تعارض) بر اینکه آیا مردم اطلاعات را درست یا غلط می‌دانند و اینکه آیا تصمیم می‌گیرند آن را به اشتراک بگذارند، تأثیر می‌گذارد. روش اجرا چگونه این مطالعه انجام شد؟ محققان چندین آزمایش انجام دادند که در آن به شرکت‌کنندگان اطلاعات مختلفی نشان داده شد. برخی از اطلاعات درست و برخی نادرست بودند. شرکت‌کنندگان باید قضاوت می‌کردند که آیا اطلاعات دقیق هستند و تصمیم می‌گرفتند که آیا آن را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارند یا نه. محققان همچنین انگیزه‌های دقت و انگیزه‌های اجتماعی شرکت‌کنندگان را اندازه‌گیری کردند. یکی از محدودیت‌های مطالعه این بود که به داده‌های خود گزارش‌شده متکی بود، به این معنی که شرکت‌کنندگان ممکن است همیشه صادق نباشند یا از انگیزه‌های واقعی خود آگاه نباشند. علاوه بر این، آزمایش‌ها در محیط‌های کنترل‌شده

مقدمه این مطالعه بر روی درک چگونگی تأثیر تکانشگری (عمل کردن بدون فکر کردن) و وسواس (انجام مکرر کارها برای کاهش اضطراب یا ناراحتی) بر فعالیت مغز در هنگام انجام وظایفی که نیاز به برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری دارند، تمرکز دارد. هدف محققان این بود که بفهمند آیا افرادی که بیشتر تکانشگر یا وسواسی هستند، الگوهای مغزی متفاوتی در هنگام انجام این وظایف نشان می‌دهند یا خیر. برای بررسی این موضوع، محققان از تکنیکی به نام fMRI برای مشاهده فعالیت مغز شرکت‌کنندگان در حین انجام وظایفی که نیاز به برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری دارند، استفاده کردند. روش اجرا از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا وظایفی را که نیاز به فکر کردن و تصمیم‌گیری بر اساس شرایط متغیر دارند، انجام دهند. فعالیت مغز با استفاده از fMRI اندازه‌گیری شد که نشان می‌دهد کدام قسمت‌های مغز در حین انجام وظایف فعال هستند. شرکت‌کنندگان همچنین پرسشنامه‌هایی را برای اندازه‌گیری سطح تکانشگری و وسواس خود تکمیل کردند. محدودیت‌ها مطالعه شامل تعداد کمی از شرکت‌کنندگان بود که می‌تواند تعمیم نتایج به همه افراد را دشوار کند. وظایف استفاده شده در مطالعه ممکن است به طور کامل شرایط واقعی که در آن‌ها نیاز به برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری است را منعکس نکنند. fMRI تنها به صورت غیرمستقیم با اندازه‌گیری جریان

مقدمه این تحقیق به بررسی این موضوع می‌پردازد که مردم افرادی را که از منابع مشترک مانند پارک‌های عمومی یا صندوق‌های اجتماعی سوءاستفاده می‌کنند، با چه انگیزه هایی تنبیه می‌کنند. برخی بر این باورند که تنبیه به دلیل تمایل به حفاظت از منافع عمومی است، در حالی که برخی دیگر فکر می‌کنند که این امر ناشی از خشم نسبت به کسانی است که بدون مشارکت کردن، از منابع استفاده می‌کنند (به اصطلاح متقلبان). برای درک این انگیزه‌ها، محققان یک بازی طراحی کردند که در آن شرکت‌کنندگان می‌توانستند از پول خود یا پول مشترک برای تنبیه متقلبان استفاده کنند. آنها همچنین بررسی کردند که چگونه ویژگی‌های شخصیتی مانند خشم، همدلی و نوع‌دوستی بر این تصمیمات تأثیر می‌گذارد. روش اجرا روش‌ها: طراحی بازی: شرکت‌کنندگان یک بازی منابع عمومی بازی کردند که در آن می‌توانستند متقلبان را با استفاده از پول خود (تنبیه با پول خود) یا پول مشترک (تنبیه با پول مشترک) تنبیه کنند. جمع‌آوری داده‌ها: محققان انتخاب‌های شرکت‌کنندگان، حرکات ماوس در هنگام تصمیم‌گیری‌ها و ویژگی‌های شخصیتی مانند خشم، همدلی و نوع‌دوستی را ردیابی کردند. شرایط آزمایشی: شرکت‌کنندگان در سناریوهای مختلف قرار گرفتند که در آن‌ها می‌توانستند فقط از پول خود، فقط از پول مشترک یا انتخاب بین این دو برای تنبیه

مقدمه بسیاری از مشکلات سلامت روان در کودکان و نوجوانان بر نحوه درک و پردازش احساسات تاثیر می‌گذارد. سه ناحیه اصلی مغز در پردازش احساسات نقش دارند: ناحیه جلو-پریتیال (FP) که در تفکر سطح بالا و توجه دخیل است، ناحیه پیش‌پیشانی-سینگولیت پشتی (mPFC/PCC) که بخشی از شبکه حالت پیش‌فرض (Default mode) است و در زمانی که به دنیای بیرون توجه نمی‌کنیم فعال است، و ناحیه زیرقشری-اینسولای پشتی (SPI) که به پردازش احساسات پایه و احساسات بدنی مرتبط است. هدف این مطالعه بررسی ارتباط فعالیت و اتصالات بین این نواحی مغزی با مشکلات مختلف سلامت روانی در جوانان است. روش اجرا در این مطالعه، 1221 جوان 8 تا 23 ساله از فیلادلفیا شرکت کردند. مشکلات سلامت روانی با استفاده از مصاحبه‌ها شناسایی شدند که شامل هفت نوع مشکل مانند مشکلات توجه، اضطراب و افسردگی بود. در این مطالعه از fMRI برای ثبت فعالیت مغزی استفاده شد در حالی که شرکت‌کنندگان به چهره‌های مختلف با احساسات گوناگون (خشم، ترس، غم، شادی و بی‌طرف) نگاه می‌کردند. تحلیل‌ها شامل بررسی اتصالات عملکردی و فعال‌سازی مغزی بود. محدودیت‌های این مطالعه شامل استفاده از تصاویر ثابت است که ممکن است نحوه شناخت احساسات در زندگی واقعی را به طور کامل نشان ندهد و نمونه مورد مطالعه

مقدمه تنهایی یک احساس ناخوشایند از تنها بودن است که می‌تواند مشکلاتی مانند افسردگی، مشکلات روزمره و حتی مرگ زودرس را برای سالمندان به همراه داشته باشد. همچنین ممکن است توانایی‌های شناختی آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد، اما هنوز دقیقاً نمی‌دانیم چگونه. این مطالعه می‌خواهد بفهمد که تنهایی چگونه بر توانایی‌های شناختی تأثیر می‌گذارد و آیا انجام فعالیت‌های تفریحی می‌تواند کمک کند یا نه. روش اجرا در این مطالعه، ۴۷۷۲ سالمند از پکن شرکت کردند. محققان تلاش کردند تنوعی از افراد را انتخاب کنند تا نتایج جامع‌تری به دست آورند. توانایی‌های شناختی شرکت‌کنندگان با استفاده از تست‌های مختلفی بررسی شد که شامل حافظه، زبان، تمرکز، حل مسئله و درک فضایی می‌شد. برای اندازه‌گیری احساس تنهایی، از یک پرسشنامه خاص استفاده کردند. همچنین از افراد در مورد ۲۳ فعالیت تفریحی مختلف پرسش شد. از محدودیت‌های این مطالعه می‌توان به این اشاره کرد که نتایج ممکن است برای تمامی سالمندان قابل تعمیم نباشد زیرا مطالعه فقط در پکن انجام شده است و داده‌ها به صورت خوداظهاری جمع‌آوری شده‌اند که می‌تواند گاهی نادرست باشد. نتایج و بحث افرادی که احساس تنهایی بیشتری داشتند، توانایی‌های شناختی کمتری داشتند، به‌ویژه در حافظه و حل مسئله. اما تنهایی به نظر نمی‌رسید که بر زبان، تمرکز