فیلم “دختر در قطار” که در سال ۲۰۱۶ به کارگردانی تیت تیلور منتشر شد، یک اثر جنایی است که با بهره‌گیری از عناصر روانشناختی عمیق، به بررسی پیچیدگی‌های روانی شخصیت‌های خود می‌پردازد. این فیلم با بازی درخشان امیلی بلانت در نقش ریچل واتسون، داستان زنی را روایت می‌کند که پس از طلاق و درگیر شدن در یک پرونده مفقود شدن افراد، زندگی‌اش دچار تحولات شدیدی می‌شود.
داستان فیلم بر محور شخصیت ریچل، زنی الکلی که پس از از دست دادن شغلش، روزهای خود را به سفرهای بی‌هدف با قطار می‌گذراند، می‌چرخد. او از قطار، زندگی همسر سابقش تام واتسون (با بازی جاستین تروکس) و همسر جدید او آنا (با بازی ربکا فرگوسن) را مشاهده می‌کند و همچنین زوجی به نام‌های اسکات (با بازی لوک ایوانز) و مگان هیپول (با بازی هیلی بنت) را که آنها را به عنوان زوجی ایده‌آل می‌بیند.
این فیلم به شکلی موثر به بررسی موضوعاتی چون اعتیاد به الکل، از دست دادن حافظه، و تأثیرات مخرب روابط سمی می‌پردازد. ریچل که در اثر مصرف الکل دچار فراموشی‌های موقت می‌شود، با گذشته‌ی خود و خاطراتی که ممکن است نادرست باشند، دست و پنجه نرم می‌کند. فیلم به شکلی هوشمندانه، مخاطب را به دنیای ذهنی پیچیده ریچل می‌برد و به بررسی این می‌پردازد که چگونه خاطرات و تجربیات ما می‌توانند توسط دیگران دستکاری شوند.
از منظر روانشناختی، “دختر در قطار” به موضوعاتی چون اختلالات حافظه، رفتارهای خودتخریبی، و تأثیر روابط پرخاشگرانه بر روان فرد می‌پردازد. این فیلم با پرداختن به این مسائل، نه تنها به تحلیل شخصیت‌هایش می‌پردازد، بلکه به بررسی چگونگی تأثیرات روانی این اختلالات بر زندگی واقعی افراد نیز می‌پردازد.
کارگردان تیت تیلور که پیش از این با آثار موفقی چون “خدمتکار” شناخته شده بود، در این فیلم نیز با رویکردی حساس و دقیق، به کنکاش در روان انسان می‌پردازد. “دختر در قطار” به لطف عملکرد برجسته امیلی بلانت و روایت پیچیده و پر تعلیق خود، توانسته است توجه مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کند و جایگاه خود را در میان آثار جنایی با تم روانشناختی تثبیت نماید. این فیلم با دیگر آثار مشابه در ژانر جنایی، مانند “دختر گمشده” به کارگردانی دیوید فینچر مقایسه شده است، اما با تمرکز ویژه بر جنبه‌های روانی شخصیت‌هایش، رویکردی منحصر به فرد را ارائه می‌دهد.
مضامین روانشناختی
مضامین اصلی روانشناختی
فیلم “دختر در قطار” به صورت عمیق به بررسی مضامین روانشناختی مختلفی می‌پردازد که در قلب داستان قرار دارند. یکی از اصلی‌ترین این مضامین، اضطراب و ترس است که در رفتارهای ریچل و دیگر شخصیت‌ها به وضوح دیده می‌شود. ریچل با گذشته‌ای پر از شکست و ناامیدی، دچار اضطراب شدیدی شده و ترس از مواجهه با واقعیت‌های تلخ زندگی‌اش را دارد. این احساسات به خوبی از طریق رفتارهای خودتخریبی و الکلیسم او نمایان می‌شود.
افسردگی و تنهایی نیز در شخصیت ریچل به تصویر کشیده شده است. او پس از طلاق و از دست دادن شغلش، به نوعی از تنهایی و افسردگی دچار شده که او را به سمت مصرف الکل و رفتارهای نامتعادل سوق می‌دهد. جستجوی او برای یافتن حقیقت درباره مگان و درگیری با تام و آنا، تلاش او برای فرار از این احساسات و یافتن هویتی جدید است.
هویت و خودیابی نیز در سراسر فیلم موضوعی محوری است. ریچل در تلاش است تا با کنار آمدن با خاطرات گذشته و بازسازی هویتش، زندگی جدیدی برای خود ایجاد کند. این روند خودیابی با کشف حقایق جدید درباره تام و نقش او در زندگی مگان، به او کمک می‌کند تا به درک بهتری از خود و گذشته‌اش برسد.
روانشناسی جمعی و تاثیرات اجتماعی
فیلم به خوبی به تأثیرات اجتماعی و فشارهای فرهنگی بر روان فردی می‌پردازد. جامعه‌ای که ریچل در آن زندگی می‌کند، او را به عنوان یک زن شکست‌خورده و بی‌هدف می‌بیند، و این نگاه اجتماعی به نوعی بر رفتار و روان او تأثیر می‌گذارد. همچنین، رفتار جمعی و نحوه برخورد افراد با یکدیگر، به ویژه در رابطه با مگان و ناپدید شدن او، نشان‌دهنده تأثیرات عمیق روانشناسی جمعی بر تصمیم‌گیری‌ها و رفتارهای فردی است.
سمبولیسم و نمادگرایی
فیلم از نمادگرایی به خوبی برای تقویت مضامین روانشناختی خود بهره می‌برد. یکی از نمادهای اصلی، قطار است که به عنوان نمادی از سفر و جستجوی درونی ریچل برای یافتن حقیقت و هویت جدید عمل می‌کند. الکل نیز به عنوان نمادی از فرار از واقعیت و تلاش برای فراموشی دردهای گذشته به کار رفته است.
نقد و بررسی اجرای مضامین
فیلم “دختر در قطار” در اجرای مضامین روانشناختی خود به خوبی عمل کرده است. عمق اکتشاف این مضامین به شکلی است که بیننده را به تفکر وادار می‌کند و او را درگیر پیچیدگی‌های روانی شخصیت‌ها می‌سازد. با این حال، در برخی نقاط، ممکن است احساس شود که برخی از این مضامین به طور کامل بررسی نشده‌اند یا می‌توانستند با جزئیات بیشتری به تصویر کشیده شوند.
مقایسه با دیگر آثار
در مقایسه با دیگر آثار جنایی روانشناختی مانند “دختر گمشده”، “دختر در قطار” با تمرکز بر جنبه‌های روانی شخصیت‌هایش و استفاده از نمادگرایی قوی، رویکردی متفاوت ارائه می‌دهد. در حالی که هر دو فیلم به بررسی روابط پیچیده و اثرات روانی آنها می‌پردازند، “دختر در قطار” با تمرکز بر سفر درونی و تحولات شخصیتی ریچل، تجربه‌ای منحصر به فرد را برای بیننده خلق می‌کند.
انطباق با مفاهیم علمی روانشناختی
سازگاری با نظریه‌های روانشناختی
شناسایی اختلالات روانشناختی
در فیلم “دختر در قطار”، چندین اختلال روانشناختی و مفاهیم مرتبط به تصویر کشیده شده‌اند. یکی از اصلی‌ترین این اختلالات، اعتیاد به الکل است که در شخصیت ریچل به وضوح دیده می‌شود. این اختلال با توجه به معیارهای DSM-5 شامل الگوی مصرف مشکل‌ساز الکل است که منجر به اختلال یا ناراحتی قابل توجهی می‌شود. ریچل نشانه‌هایی از جمله مصرف مداوم الکل با وجود مشکلات ناشی از آن و ناتوانی در کاهش مصرف را نشان می‌دهد.
دیگر مفهوم روانشناختی مهم، فراموشی یا اختلال حافظه است که در اثر مصرف الکل در ریچل مشاهده می‌شود. او دچار فراموشی‌های موقت می‌شود که توانایی او در یادآوری حوادث را مختل می‌کند. این وضعیت به خوبی در فیلم به تصویر کشیده شده و با سردرگمی و تلاش او برای بازسازی خاطراتش همراه است.
دقت در نمایش اختلالات
نمایش اختلال اعتیاد به الکل در فیلم به طور کلی با واقعیت‌های بالینی همخوانی دارد. رفتارهای ریچل، از جمله خودتخریبی و رفتارهای بی‌پروا، با آنچه که در افراد مبتلا به این اختلال مشاهده می‌شود، مطابقت دارد. با این حال، ممکن است برخی از جنبه‌ها، مانند سرعت و شدت تغییرات رفتاری او، دراماتیزه شده باشند تا تنش داستانی را افزایش دهند.
در مورد اختلال حافظه، فیلم به خوبی نشان می‌دهد که چگونه مصرف الکل می‌تواند به فراموشی و ایجاد خاطرات نادرست منجر شود. این امر به ویژه در صحنه‌هایی که ریچل تلاش می‌کند تا حوادث شب مفقود شدن مگان را به یاد آورد، به وضوح نمایش داده شده است.
درمان‌های روانشناختی نمایش داده شده
در فیلم، ریچل به دکتر کامال عبدیک مراجعه می‌کند که یک روان‌پزشک است. در اینجا، فیلم به بررسی روان‌درمانی و نقش آن در کمک به ریچل برای مقابله با مسائلش می‌پردازد. هرچند جزئیات زیادی از روش‌های درمانی به نمایش گذاشته نشده است، اما این نکته که ریچل از طریق جلسات درمانی به بینش‌هایی درباره خود و گذشته‌اش دست می‌یابد، با واقعیت‌های درمانی همخوانی دارد.
واکنش‌های هیجانی و روانشناختی شخصیت‌ها
تحلیل رفتار و انگیزه‌های شخصیت‌ها
شخصیت ریچل به عنوان یک فرد که با احساس گناه، پشیمانی، و تلاش برای یافتن هویت جدید دست و پنجه نرم می‌کند، به خوبی پرداخته شده است. رفتارهای او، از جمله تلاش برای بازسازی خاطرات و جستجوی حقیقت، نشان‌دهنده انگیزه‌های عمیق روانشناختی او برای بهبود و درک بهتر خود است.
سازگاری و واقع‌گرایی
رفتارهای روانشناختی شخصیت‌ها در فیلم به طور کلی با واقعیت‌های روانشناختی سازگار است. برای مثال، پیشرفت و پسرفت‌های ریچل در مقابله با اعتیاد و تلاش برای بازسازی زندگی‌اش به شکلی واقع‌گرایانه به تصویر کشیده شده‌اند. همچنین، تضادهای درونی و کشمکش‌های روانی او در مواجهه با حقیقت‌های تلخ زندگی‌اش به خوبی نمایش داده شده است.
در مجموع، فیلم “دختر در قطار” با دقت و حساسیت به بررسی اختلالات روانشناختی و واکنش‌های هیجانی شخصیت‌هایش می‌پردازد و توانسته است تصویری واقع‌گرایانه و متقاعدکننده از پیچیدگی‌های روانی انسان ارائه دهد.
سینماتوگرافی و تاثیر روانشناختی
بصری و زیبایی‌شناسی
ترکیب‌بندی بصری
در فیلم “دختر در قطار”، ترکیب‌بندی بصری به طور قابل توجهی در انتقال حالت‌های روانی شخصیت‌ها نقش دارد. نماهای نزدیک و بسته از چهره ریچل اغلب برای نشان دادن احساسات شدید و وضعیت روانی نامتعادل او استفاده می‌شود. این نماها حس کلستروفوبیا و فشار روانی را به خوبی به مخاطب منتقل می‌کنند. در مقابل، نماهای باز که ریچل را در قطار نشان می‌دهند، حس انزوا و بی‌اهمیتی او را نسبت به محیط اطرافش تقویت می‌کنند. استفاده از تقارن و عدم تقارن در برخی صحنه‌ها نیز به ایجاد حس ناپایداری روانی کمک می‌کند.
حرکت دوربین
حرکت دوربین در این فیلم به گونه‌ای طراحی شده که تنش و نزدیکی را به مخاطب منتقل کند. برای مثال، استفاده از دوربین دستی در صحنه‌های مستی ریچل باعث می‌شود مخاطب حس عدم تعادل و سردرگمی او را تجربه کند. در مقابل، حرکت‌های نرم دوربین در صحنه‌های آرام‌تر، به ایجاد حس آرامش نسبی کمک می‌کند. یکی از صحنه‌های برجسته که از حرکت دوربین به خوبی بهره می‌برد، زمانی است که ریچل از قطار پیاده می‌شود تا با مگان روبرو شود؛ این صحنه با حرکات سریع و ناپایدار دوربین، تلاش و اضطراب او را به تصویر می‌کشد.
زاویه‌ها و دیدگاه‌ها
استفاده از زاویه‌های پایین در صحنه‌هایی که ریچل در مواجهه با تام یا دیگر شخصیت‌ها قرار می‌گیرد، به مخاطب حس قدرت‌مندی و تهدید را منتقل می‌کند. این در حالی است که زاویه‌های بالا، زمانی که ریچل در وضعیت ضعف یا آسیب‌پذیری قرار دارد، حس ناامیدی و آسیب‌پذیری او را تقویت می‌کند. استفاده از دیدگاه اول شخص در برخی صحنه‌ها، به مخاطب این امکان را می‌دهد تا با ریچل همدلی کند و ترس‌ها و اضطراب‌های او را از نزدیک تجربه کند.
موسیقی و صدا
موسیقی متن و موسیقی صحنه
موسیقی متن فیلم با استفاده از صداهای مبهم و تنش‌زا، به تقویت حس اضطراب و تعلیق کمک می‌کند. در برخی صحنه‌ها، استفاده از سکوت یا صدای کم، به ایجاد حس تنهایی و بی‌قراری در ریچل کمک می‌کند. موسیقی متن با تغییرات ظریف خود، تغییرات روانی شخصیت‌ها و تحولات داستانی را به خوبی منعکس می‌کند.
صداهای درون‌متنی و بیرون‌متنی
تفاوت بین صداهای درون‌متنی و بیرون‌متنی در این فیلم به خوبی برای ایجاد تفاوت‌های روانی و احساسی استفاده شده است. برای مثال، صدای قطار به عنوان صدایی درون‌متنی، حس حرکت و جستجو را به تصویر می‌کشد، در حالی که موسیقی بیرون‌متنی، حس تعلیق و ناامنی را تقویت می‌کند. استفاده از سکوت یا صداهای ناگهانی در لحظات بحرانی، به افزایش تنش و ترس در مخاطب کمک می‌کند.
سمبولیسم و نمادگرایی
نمادگرایی بصری
در فیلم “دختر در قطار”، از نمادگرایی بصری برای تقویت مضامین روانشناختی استفاده شده است. قطار به عنوان نمادی از سفر درونی و جستجوی حقیقت برای ریچل عمل می‌کند. آینه‌ها و پنجره‌ها نیز به عنوان نمادهایی از درون‌نگری و مشاهده به کار رفته‌اند و به مخاطب کمک می‌کنند تا با پیچیدگی‌های روانی شخصیت‌ها ارتباط برقرار کنند.
سینماتوگرافی استعاری
سینماتوگرافی در این فیلم به گونه‌ای استفاده شده که به عنوان استعاره‌ای از وضعیت روانی شخصیت‌ها عمل می‌کند. برای مثال، استفاده از لنزهای مخدوش در صحنه‌هایی که ریچل دچار سردرگمی و عدم اطمینان است، به خوبی حس ادراک مخدوش و واقعیت تحریف‌شده او را منتقل می‌کند. همچنین، صحنه‌های رویایی و سورئال به تقویت عمق روانی و پیچیدگی‌های ذهنی شخصیت‌ها کمک می‌کنند.
فیلم “دختر در قطار” با استفاده از تکنیک‌های سینماتوگرافی، موسیقی و صدا، و نمادگرایی بصری، تجربه‌ای روانشناختی و احساسی عمیق برای مخاطب ایجاد می‌کند و به بررسی پیچیدگی‌های روانی شخصیت‌های خود می‌پردازد.
تحلیل شخصیت‌ها
تحلیل مسیر شخصیت‌ها
ریچل واتسون
ریچل واتسون، شخصیت اصلی فیلم “دختر در قطار”، یک زن الکلی است که پس از طلاق و از دست دادن شغلش، با بحران هویت و احساسات پیچیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کند. مسیر او در فیلم از یک وضعیت آشفتگی و سردرگمی آغاز می‌شود و به تدریج به سمت خودآگاهی و رهایی پیش می‌رود.
در ابتدا، ریچل دچار فراموشی‌های موقت و خاطرات نادرست است که او را از درک حقیقت بازمی‌دارد. اما با پیشرفت داستان، او موفق می‌شود تا خاطراتش را بازسازی کند و با حقیقت تلخ مواجه شود. این تحول در صحنه‌هایی که او با دکتر عبدیک صحبت می‌کند و زمانی که حقیقت درباره تام را کشف می‌کند، به اوج خود می‌رسد.
تام واتسون
تام واتسون، همسر سابق ریچل، به عنوان یک شخصیت دستکاری‌کننده و فریبکار معرفی می‌شود. در ابتدا، او به نظر می‌رسد که تنها یک مردی است که از رفتارهای ریچل خسته شده، اما به تدریج واقعیت تاریک‌تر او آشکار می‌شود.
تام در طول فیلم از دروغ‌گویی و دستکاری روانی برای کنترل اطرافیانش استفاده می‌کند. در نهایت، او به عنوان قاتل مگان شناخته می‌شود و این افشاگری، سقوط او را نشان می‌دهد.
آنا واتسون
آنا واتسون، همسر جدید تام، در ابتدا به عنوان زنی معرفی می‌شود که تلاش می‌کند از ریچل دوری کند و زندگی آرامی برای خود و دخترش ایجاد کند. اما با پیشرفت داستان، او نیز به نقش خود در پنهان‌کاری و نادیده‌گرفتن حقیقت پی می‌برد.
تحول او زمانی آغاز می‌شود که متوجه می‌شود تام در حال خیانت به اوست و به تدریج از یک شخصیت منفعل به فردی فعال در کشف حقیقت تبدیل می‌شود.
پیچیدگی‌های روانی و انگیزه‌ها
ریچل واتسون
ریچل با احساس گناه و پشیمانی درباره شکست‌های گذشته‌اش و ناتوانی‌اش در داشتن فرزند، به سمت مصرف الکل روی آورده است. انگیزه اصلی او در طول فیلم، یافتن حقیقت و بازسازی زندگی‌اش است.
او با مواجهه با خاطرات نادرست و تلاش برای کشف حقیقت درباره مگان، به درک بهتری از خود و گذشته‌اش دست می‌یابد.
تام واتسون
انگیزه‌های تام عمدتاً حول کنترل و دستکاری می‌چرخد. او از قدرت و نفوذ خود برای حفظ ظاهر و کنترل اطرافیانش استفاده می‌کند. ترس از افشا شدن و از دست دادن کنترل، او را به سمت اقدامات خشونت‌آمیز و نهایتاً قتل مگان سوق می‌دهد.
آنا واتسون
آنا در ابتدا به دنبال حفظ امنیت و آرامش خانواده‌اش است، اما با کشف خیانت تام، انگیزه‌های او به سمت کشف حقیقت و حفاظت از خود و دخترش تغییر می‌کند. این تحول او را به فردی قوی‌تر و آگاه‌تر تبدیل می‌کند.
روابط بین فردی و دینامیک‌ها
ریچل و تام
رابطه بین ریچل و تام با تنش و سوءتفاهم همراه است. تام از ضعف‌های ریچل برای دستکاری او استفاده می‌کند، در حالی که ریچل به دنبال بازسازی خاطرات و یافتن حقیقت است. این رابطه به خوبی قدرت‌نمایی و سوءاستفاده روانی را به تصویر می‌کشد.
آنا و تام
آنا ابتدا به تام اعتماد کامل دارد، اما با پیشرفت داستان، این اعتماد شکسته می‌شود. رابطه آنها نشان‌دهنده فریب و خیانت است و تحول آنا در مواجهه با این واقعیت، به پیچیدگی این دینامیک می‌افزاید.
ریچل و آنا
رابطه بین ریچل و آنا از رقابت و سوءظن به همکاری و درک متقابل تبدیل می‌شود. در نهایت، هر دو زن با همکاری یکدیگر، به افشای حقیقت درباره تام می‌پردازند.
تحول و پایان مسیر شخصیت‌ها
ریچل واتسون
در پایان فیلم، ریچل به خودآگاهی و رهایی دست می‌یابد. او با کشف حقیقت درباره تام و نقشش در قتل مگان، به بازسازی زندگی‌اش و رهایی از گذشته‌اش می‌پردازد. این تحول نشان‌دهنده قدرت و مقاومت او در مواجهه با چالش‌های روانی است.
تام واتسون
تام با افشای جنایاتش و مرگش، به سقوط و نابودی می‌رسد. این پایان نشان‌دهنده ناتوانی او در حفظ کنترل و تأثیرات مخرب دستکاری روانی است.
آنا واتسون
آنا با کشف حقیقت و همکاری با ریچل، به قدرت و آگاهی دست می‌یابد. این تحول او را به فردی مستقل‌تر و قوی‌تر تبدیل می‌کند که می‌تواند از خود و دخترش محافظت کند.
در مجموع، فیلم “دختر در قطار” با بهره‌گیری از پیچیدگی‌های روانی و تحولات شخصیتی، داستانی جذاب و پرتنش را به تصویر می‌کشد که به بررسی عمیق روابط انسانی و تأثیرات روانی آنها می‌پردازد.
اثرات روانشناختی بر مخاطب و ارزش آموزشی
واکنش‌های هیجانی
فیلم “دختر در قطار” مخاطبان را به یک سفر احساسی پیچیده می‌برد که شامل احساسات مختلفی از جمله ترس، همدلی، و اضطراب است. شخصیت ریچل و مبارزات او با اعتیاد و خاطرات نادرست، می‌تواند احساسات عمیقی از همدلی و دلسوزی را در مخاطبان برانگیزد. بینندگان ممکن است با چالش‌های او در یافتن حقیقت و بازسازی زندگی‌اش ارتباط برقرار کنند.
این فیلم می‌تواند در محیط‌های درمانی به عنوان ابزاری برای بررسی احساسات مشابه در بیماران مورد استفاده قرار گیرد، به ویژه کسانی که با اعتیاد یا خاطرات نادرست دست و پنجه نرم می‌کنند.
شناسایی و تحلیل محرک‌های روانشناختی
فیلم دارای چندین محرک روانشناختی است که می‌تواند بر مخاطبان تأثیر بگذارد، به ویژه کسانی که تجربه‌های مشابهی دارند. تصاویر مربوط به اعتیاد به الکل و خشونت خانگی ممکن است برای برخی افراد ناراحت‌کننده باشد. این موضوع می‌تواند در محیط‌های آموزشی مانند کارگاه‌های آگاهی‌بخشی به سلامت روان، به عنوان مثالی برای بحث درباره اثرات مخرب اعتیاد و سوءاستفاده روانی استفاده شود.
از نظر اخلاقی، باید دقت کرد که این فیلم برای افرادی که تجربه‌های مشابه داشته‌اند، به صورت مناسب معرفی شود و در صورت لزوم، حمایت‌های روانی ارائه شود.
تأمل و ایجاد بینش
این فیلم می‌تواند به عنوان ابزاری برای تأمل و بینش شخصی استفاده شود. داستان ریچل و تلاش او برای کشف حقیقت می‌تواند بینندگان را ترغیب کند تا به تجربیات و باورهای شخصی خود نگاهی دوباره بیندازند.
در جلسات گروه‌درمانی یا کلاس‌های درس، می‌توان پس از تماشای فیلم، بحث‌هایی درباره روابط سمی، اثرات اعتیاد، و اهمیت خودآگاهی ایجاد کرد. همچنین، می‌توان از فیلم به عنوان محرکی برای نوشتن در مجلات شخصی استفاده کرد، جایی که مخاطبان می‌توانند احساسات و افکار خود را درباره موضوعات مطرح شده در فیلم بیان کنند.
در مجموع، “دختر در قطار” با ارائه یک داستان پیچیده و احساسی، فرصت‌های زیادی برای تحلیل روانشناختی، آموزش، و درمان فراهم می‌کند و می‌تواند به عنوان ابزاری مؤثر در این زمینه‌ها مورد استفاده قرار گیرد.
نتیجه‌گیری
فیلم “دختر در قطار” با بهره‌گیری از یک داستان پیچیده و عمیق روانشناختی، مخاطبان را به سفری احساسی و تحلیلی می‌برد. در این فیلم، شخصیت ریچل واتسون که با مشکلات اعتیاد و خاطرات نادرست دست و پنجه نرم می‌کند، به خوبی نمایانگر چالش‌های روانی است که می‌تواند هر فردی را درگیر کند. از منظر روانشناختی، فیلم به بررسی موضوعاتی چون اختلالات حافظه، رفتارهای خودتخریبی، و تأثیر روابط سمی بر روان فرد می‌پردازد.
این فیلم می‌تواند برای **متخصصان سلامت روان** و **دانشجویان روانشناسی** به عنوان یک ابزار آموزشی مفید باشد، چرا که به خوبی پیچیدگی‌های روانی و تأثیرات مخرب اعتیاد و دستکاری روانی را به تصویر می‌کشد. همچنین برای **عموم مخاطبان**، به ویژه کسانی که به ژانرهای جنایی و روانشناختی علاقه‌مندند، تجربه‌ای جذاب و تفکربرانگیز ارائه می‌دهد.
در نهایت، “دختر در قطار” با ارائه یک روایت قوی و شخصیت‌پردازی عمیق، به مخاطبان این امکان را می‌دهد تا با مفاهیم روانشناختی پیچیده‌ای مانند حافظه نادرست و خودآگاهی بیشتر آشنا شوند و به بررسی و تحلیل این موضوعات در زندگی واقعی بپردازند. این فیلم با وجود جذابیت‌هایش، ممکن است برای برخی افراد با تجربه‌های مشابه، چالش‌برانگیز باشد، بنابراین توصیه می‌شود با آگاهی از محتوای آن به تماشای فیلم بپردازند.
