مقدمه
این مطالعه به بررسی تأثیر ظاهر صورت افراد بر میزان اعتماد دیگران نسبت به آنها پرداخته است. اعتماد عمومی به معنای سطح اعتمادی است که افراد به طور کلی نسبت به غریبه‌ها دارند و نه فقط به کسانی که می‌شناسند.
محققان در این پژوهش به دنبال این بودند که آیا ویژگی‌های خاصی در صورت افراد وجود دارد که آنها را قابل اعتمادتر جلوه دهد و این ویژگی‌ها چگونه بر اعتماد عمومی مردم به غریبه‌ها تأثیر می‌گذارد.
روش اجرا
این مطالعه شامل گروهی از داوطلبان بود. به این داوطلبان تصاویر مختلفی از چهره‌های افراد نشان داده شد و از آنها خواسته شد که میزان قابل اعتماد بودن هر چهره را ارزیابی کنند. سپس محققان این ارزیابی‌ها را تحلیل کردند تا ببینند آیا ویژگی‌های مشترکی وجود دارد که چهره‌ها را قابل اعتمادتر جلوه دهد.
این پژوهش ممکن است شامل تعداد محدودی از شرکت‌کنندگان باشد که می‌تواند بر عمومی‌سازی نتایج تأثیر بگذارد. همچنین، اگر همه شرکت‌کنندگان از یک پیشینه فرهنگی مشابه باشند، ممکن است پژوهش با تعصب فرهنگی مواجه شود، زیرا ادراکات از اعتماد به افراد می‌تواند در فرهنگ‌های مختلف متفاوت باشد. علاوه بر این، این مطالعه از تصاویر ثابت استفاده کرده است که نمی‌توانند طیف کامل حالات چهره و رفتارهایی که افراد در زندگی واقعی برای قضاوت در مورد اعتماد به کار می‌برند را به تصویر بکشند.
نتایج و بحث
ویژگی‌های خاصی از چهره مانند لبخند زدن یا داشتن چشم‌های بزرگ‌تر به طور مداوم به عنوان قابل اعتمادتر ارزیابی شدند. همچنین، چهره‌های متقارن‌تر به طور کلی بیشتر مورد اعتماد قرار گرفتند.
این یافته‌ها به ما کمک می‌کنند که درک کنیم چگونه اولین برداشت‌ها بر اساس ظاهر صورت می‌تواند بر اعتماد تأثیر بگذارد. این موضوع در بسیاری از زمینه‌ها مانند فرآیندهای استخدام، تعاملات اجتماعی و حتی قرارهای آنلاین اهمیت دارد. با دانستن اینکه کدام ویژگی‌ها با قابل اعتماد بودن مرتبط هستند، می‌توان استراتژی‌های ارتباطی و بازاریابی مؤثرتری طراحی کرد. برای مثال، کسب‌وکارها ممکن است از این اطلاعات برای انتخاب سخنگویان یا مدل‌هایی استفاده کنند که برای مخاطبانشان قابل اعتمادتر به نظر می‌رسند.
منبع
- Robbins, B. G., & Grigoryeva, M. S. (2024). The effects of facial appearance on measures of generalized trust., Scientific Reports 14(1).
