جستجو
Close this search box.
جستجو

تأثیر تکانشگری و وسواس بر فعالیت مغز در تصمیم‌گیری

تأثیر تکانشگری و وسواس بر فعالیت مغز در تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی.

فهرست مطالب

مقدمه

این مطالعه بر روی درک چگونگی تأثیر تکانشگری (عمل کردن بدون فکر کردن) و وسواس (انجام مکرر کارها برای کاهش اضطراب یا ناراحتی) بر فعالیت مغز در هنگام انجام وظایفی که نیاز به برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری دارند، تمرکز دارد. هدف محققان این بود که بفهمند آیا افرادی که بیشتر تکانشگر یا وسواسی هستند، الگوهای مغزی متفاوتی در هنگام انجام این وظایف نشان می‌دهند یا خیر.

برای بررسی این موضوع، محققان از تکنیکی به نام fMRI برای مشاهده فعالیت مغز شرکت‌کنندگان در حین انجام وظایفی که نیاز به برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری دارند، استفاده کردند.

روش اجرا

  • از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا وظایفی را که نیاز به فکر کردن و تصمیم‌گیری بر اساس شرایط متغیر دارند، انجام دهند.
  • فعالیت مغز با استفاده از fMRI اندازه‌گیری شد که نشان می‌دهد کدام قسمت‌های مغز در حین انجام وظایف فعال هستند.
  • شرکت‌کنندگان همچنین پرسشنامه‌هایی را برای اندازه‌گیری سطح تکانشگری و وسواس خود تکمیل کردند.

محدودیت‌ها

  • مطالعه شامل تعداد کمی از شرکت‌کنندگان بود که می‌تواند تعمیم نتایج به همه افراد را دشوار کند.
  • وظایف استفاده شده در مطالعه ممکن است به طور کامل شرایط واقعی که در آن‌ها نیاز به برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری است را منعکس نکنند.
  • fMRI تنها به صورت غیرمستقیم با اندازه‌گیری جریان خون، فعالیت مغز را نشان می‌دهد، بنابراین ممکن است تمامی جزئیات عملکرد مغز را به‌دقت ثبت نکند.

نتایج و بحث

مطالعه نشان داد که افرادی که امتیاز بالاتری در تکانشگری داشتند، الگوهای فعالیت مغزی متفاوتی نسبت به کسانی که کمتر تکانشگر بودند، نشان دادند. به‌ویژه، نواحی مغز که در برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری دخیل هستند، در افراد تکانشگر کمتر فعال بودند.

ادامه مطلب
مراقبت از فرزندان پس از مهاجرت: چالش ها و راهکارها

به همین ترتیب، افرادی که امتیاز بالاتری در وسواس داشتند نیز الگوهای فعالیت مغزی متفاوتی نشان دادند، اما در نواحی مغزی متفاوتی نسبت به تکانشگری.

بحث:

این یافته‌ها نشان می‌دهند که تکانشگری و وسواس بر نحوه پردازش وظایف نیازمند فکر کردن و تصمیم‌گیری توسط مغز تأثیر می‌گذارند.

از نظر کاربرد عملی، درک این تفاوت‌ها در فعالیت مغزی می‌تواند به توسعه درمان‌های بهتر برای اختلالاتی که در آن‌ها تکانشگری و وسواس مشکل‌ساز هستند، مانند ADHD یا OCD کمک کند.

به عنوان مثال، می‌توان درمان‌هایی را طراحی کرد که به طور خاص نواحی مغزی که در افراد تکانشگر یا وسواسی کمتر فعال هستند را هدف قرار دهند و توانایی آن‌ها را در برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری بهبود بخشند.

به طور خلاصه، این مطالعه روشن می‌سازد که چگونه فعالیت مغز ما با تمایلات ما به عمل کردن تکانشگرانه یا وسواس‌گونه مرتبط است که می‌تواند در طراحی مداخلات بهتر برای مشکلات مربوط به سلامت روان کمک‌کننده باشد.

منبع

  1. Dück, K., Wüllhorst, R., Overmeyer, R., & Endrass, T. (2024). On the effects of impulsivity and compulsivity on neural correlates of model-based performance., Scientific Reports 14(1).
به این نوشته امتیاز دهید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *